Sulla tomba di Cristo

 Tis klèi, tis kIèi is o’ nìma

pu iklinni to’ Kristò?

O ciuri olòs apèsane

me a chèria is o stavrò.

 

O ijos ampì ‘s o fengo

ivarti na min di;

ce o misimeri nifta

ijetti anu is in ghì.

 

O kosmo olo tremassi

jai o’ pono pu noà,

ce i tàlassa mujadzi

ka isìutte ta nerà.

 

Iscisti is dìo merèi

tis inklisìa o pannì,

sappu ti ele: “ Klàtsete,

ti olò olòs ponì ”.

 

Plèo ‘e kùi na travutisu’

ta puddhia, jai o’ cerò

pu ikanni tosson àscimo,

jai pèsane o Kristò.

 

Ce manku a pròata o liko

jai fou ikanonì,

ce cina plèon ‘en èchune

de’ chorta, de’ mandrì.

 

Igguika ola t’atsaria

apotsu atto nerò,

ce oli ilèun: “ Tu kosmu

irte o katalimò ”.

 

Ce iklisìa mas difti

to’ pono pu noà

me i’ Pissa pu simeni,

m’artaria pu i’ junnà.

 

Ce oli i pateri ikànnune

ti’ lipi me i’ fonì,

ce: “ Klàtsete – ma’ lèune –

to’ Ciuri, kristianì ”.

 

Ce i kristianì iklèune

Is o’ nìma tu Kristù:

“Atèrfiamu, delate

na klàtsome oli ittù ”.

 

Jai in amartìama apèsane

varmeno is o stavrò!

Ce ‘cini imì(n) ikàmamo

pu offèndetse o’ Teò.

 

Ce i Mana i ponimeni

pu stèi ce ikanonì

is o stavrò pu apèsane

to akapitò Pedì,

 

sappu ti mas fonadzi

ce ilèi: “Delate ittù;

tsichòrisi ghiurètsete

tu Pedìumu, tu Teù ”.

 

Tsichòrisi, tsichòrisi

ghiurèome, kristianì,

cino mì’ kàome plèo

pu ikàmamo arte ampì.

 

Tutto klatsi ce to’ pono

o Kristò iteli atse ‘mà:

ce a’ panta ikàome itu

mas dì in eternità.